آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 6: آرایه‌های ادبی | آزمون شماره 1030

زلف مشکین و شب بخت به هم ساخته‌اند / تا نشانند به این روز پریشان ما را

ببردی نور روز و شب بدان زلف و رخ زیبا / زهی جادو زهی دلبر شبت خوش باد من رفتم

روز چون روشن شود زان روی انور یاد کن / شب چو گردد تیره زان زلف معنبر یاد کن

روی تو و موی تو بسنده است جهان را / گو روز و شب و انجم و افلاک نباشد

در کنار من ز گرمی برکناری ای دریغ / وصل و هجران و غم و شادی به هم باشد مرا

عاشقان دوش ز گیسوی تو دیوانه شدند / حال آشفته آن جمع پریشانم کرد

بی روی ‌تو راحت ز دل زار گریزد / چون خواب که از دیده بیمار گریزد

در این غمکده کس ممیراد یا رب / به مرگی که بی‌دوستان زیستم من

بی‌ روی و قامت و لب جان‌بخش دلکشت / ترک بهشت و طوبی و کوثر گرفته‌ایم

مرا که چشم ارادت به روی و موی تو باشد / دلیل صدق نباشد نظر به لاله و سنبل

روی است ماه‌پیکر و موی است مشکبوی / هر لاله‌ای که می‌دمد از خاک و سنبلی

به حسن خال و بناگوش اگر نظر نکنی / نظر تو با قد و بالای خود نیندازی