آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 10: سبک‌شناسی دورۀ معاصر و انقلاب اسلامی | آزمون شماره 24

ادبی _ زبانی _ فکری

ادبی _ زبانی _ ادبی

فکری _ زبانی _ ادبی

فکری _ فکری _ زبانی

آزار ما، به مور ضعیفی نمی‌رسد / داریم دولتی که سلیمان نداشته است

بوی خلقش خاک را چون عنبر اَشهب کند / رنگ رویش مشک را چون لؤلؤ لالا کند

تار و پود هستی‌ام بر باد رفت اما نرفت / عاشقی‌ها از دلم، دیوانگی‌ها از سرم

شب است و آن‌چه دلم کرده آرزو این جاست / ز عمر نشمرم آن ساعتی که او این جاست

اهه! مردک مزخرف دو قورت و نیمش هم باقیه. آقاجون احترام خودتون را داشته باشید. چرا لیچار می‌گید؟ (بهره‌گیری از اصطلاحات عامیانه)

زمستان می‌گذشت. زمستان کند و آرام. قاطری پاها در باتلاق گیر کرده. جان می‌کند و می‌گذشت. دیگر کمرشکن شده بود. سرما! تا بود سرما بود. (تأثیر گفتار محاوره در لحن داستان)

حالا باز هم یکی بود یکی نبود. در یک روزگار دیگر دو تا آمیرزا بنویس بودند که هر کدام دم یک در مسجد جامع شهر بزرگی که هم شاه داشت هم وزیر، هم ملا داشت و هم رمّال، صبح تا شام قلم می‌زدند. (کوتاهی جملات)

باز دیروز چه افتضاحی به پا شد. معقول یک‌ماهة فروردین راحت بودیم. اوّل اردیبهشت‌ماه جلالی و کوس رسوایی سر دیوار مدرسه. (حذف فعل)

ای درختان عقیم، ریشه‌تان در خاک‌های هرزگی مستور / یک جوانة ارجمند از هیچ جاتان رُست نتواند

خموش و مهربان با من / به کردار پرستاری سیه‌پوشنده پیشاپیش، دل برکنده از بیمار

من شنیدستم چه می‌گفتند / همچو شب‌های دگر دشنام‌باران کرده هستی را / خسته و فرسوده می‌خفتند

اعجاز ما همین است / ما عشق را به مدرسه بردیم / در امتداد راهرویی کوتاه / در یک کتابخانة کوچک / گل داد و سبز شد