آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 2: پایه‌های آوایی | آزمون شماره 5981

جایی که جان مردان باشد چو گوی گردان

چون باد بسی داشت سر زلف تو در سر

گاهی ز فخر تاج سر عالمی بلند

اسرار تو در زبان نمی گنجد

من رسیدم به وصل بی وصفت / عقل را رای باطل افتاده است

 ماهی از دریا چو در صحرا فتد / می‌‌تپد تا باز در دریا فتد 

گلستان کند آتشی بر خليل / گروهی بر آتش برد ز آب نیل 

 اگر در دیدۂ مجنون نشینی / به غیر از خوبی لیلی نبینی

مرده بدم زنده شدم گریه بدم خنده شدم/ دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم

یار مرا غار مرا عشق جگرخوار مرا/ یار تویی غار تویی خواجه نگه دار مرا

ای به ازل بوده و نابوده ما/ وی به ابد زنده و فرسوده ما

اشک دوان هر سحری از دلم آرد خبری/ هیچ کسی را ز دلم خود خبری می‌نشود

ما همه چشمیم و تو نور ای صنم (مفتعلن مفتعلن فاعلن)

به هر کار کردم تو را آزمایش (فعولن فعولن فعولن فعل)

بستند راه مهلت او از چهار سو (مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن)

از رقیبان نهفتنم هوس است (فاعلاتن مفاعلن فعلن)