آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 2: پایه‌های آوایی | آزمون شماره 4313

به ریا روی در خدای مکن / پیش یزدان به زرق جای مکن

گوشم به راه تا که خبر می‌دهد ز دوست / صاحب‌خبر بیامد و من بی‌خبر شدم

هم به صورت واله انوار پیدایت منم / هم به معنی واقف اسرار پنهانم تویی

مرده بدم زنده شدم گریه بدم خنده شدم / دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم

 

که من بر فریدون و ضحاک و جم / خور و خواب و آرام کردم دژم

مالک ملک وجود، حاکم رد و قبول / هر چه کند جور نیست، ور تو بنالی جفاست 

دستم نداد قوت رفتن به پیش دوست / چندی به پای رفتم و چندی به سر شدم 

کزین مصیبت عظمی که دست برد قضا / به دوستان تو آورده از ستم ناگاه

 توسنی کردم ندانستم همی / کز کشیدن تنگ‌‌تر گردد کمند 

پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد / وآن راز که در دل بنهفتم، به در افتاد

هزار جهد بکردم که سرّ عشق بپوشم / نبود بر سر آتش میسّرم که نجوشم

دل آسوده‌‌ای دارم مپرس از صبر و آرامم / نگین را در فلاخن می‌‌نهد بی‌‌تابی نامم

ز دیدنت نتوانم که دیده بردوزم / وگر معاینه بینم که تیر می‌‌آید

هر که آن تلخم دهد حلوا بها جانش دهم / ور بود پوشیده و پنهان به دوزخ دررويد

مهی که راز من از پرده آشکارا کرد / هنوز صورت او زیر پرده پنهان است

از آن زمان که زمین‌‌بوس آستان توام / سر ملوک جهان جمله بر زمین من است

ماه فروماند از جمال محمد / سرو نباشد به اعتدال محمد

از کرده خویشتن پشیمانم / جز توبه ره دگر نمی‌‌دانم 

تا رفت مرا از نظر آن چشم جهان‌‌بین / كس واقف ما نیست که از دیده چه‌‌ها رفت

 آب زنید راه را هین که نگار می‌‌رسد / مژده دهید باغ را بوی بهار می‌‌رسد