آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 2: پایه‌های آوایی | آزمون شماره 3590

بیرون نمی‌‌توان کرد الا به روزگاران (مستفعلن فعولن مستفعلن فعولن)

عقاب آنجا که در پرواز باشد (مفاعیلن مفاعیلن فعولن)

گدا را چو حاصل شود نان شام (فعولن فعولن فعولن فعولن)

مرا که دیده به دیدار دوست برکردم (مفاعلن فعلاتن مفاعلن فع لن)

به حق مهر و وفایی که میان من و توست / که نه مهر از تو بریدم، نه به کس پیوستم 

خدای را مددی ای رفیق ره تا من / به کوی میکده دیگر علم برافرازم

کاملان از عیب خود بیش از هنر یابند فيض / بهره طاووس از پا بیش از بال خود است 

چو محرم شدی از خود ایمن مباش / که محرم به یک نقطه مجرم شود

چشم دل باز کن که جان بینی / آن‌چه نادیدنی است آن بینی

دانه پنهان کن به کلّی دام شو / غنچه پنهان کن گیاه بام شو

ز دست دیده و دل هر دو فریاد / که هرچه دیده بیند دل کند یاد

بت خود را بشکن خوار و ذلیل / نامور شو به فتوّت چو خلیل

دوستان معذور داریدم که پایم در گِل است

لطف آن‌چه تو اندیشی حکم آن چه تو فرمایی

دست به کاری زنم که غصه سرآید

اگر هوشمندی به معنی گرای