آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 8: اختیارات شاعری 2 (وزنی) | آزمون شماره 1546

الف - ب

الف -ج

د - ه

الف - د

ذکر رخ و زلف تو دلم را / وردی است که صبح و شام دارد (مفعول مفاعلن فعولن)

محراب ابرویت بنما تا سحرگهی / دست دعا برآرم و در گردن آرمت (مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن)

وفا مجوی ز دشمن که پرتوی ندهد / چو شمع صومعه افروزی از چراغ کنشت (مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن)

مجال من همین باشد که پنهان عشق او ورزم / کنار و بوس و آغوشش چه گویم چون نخواهد شد ( مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن فعولن)

عشق می خواهم از ان سان که رهایی باشد / هم از آن عشق که منصور سر دارش برد

عشق یعنی قلم از تیشه و دفتر از سنگ / که به عمری نتوان دست بر آثارش برد

شوکتی بود در این شیوۀ شیرین روزی / عشق بازاری ما رونق بازارش برد

سودا مپز که آتش غم در دل تو نیست / ما را غم تو برد به سودا تو را  که برد

یک

دو

سه

چهار

نوبۀ زهدفروشان گران‌جان بگذشت / وقت رندی و طلب‌کردن رندان پیداست

چه ملامت بوَد آن را که چنین باده خورَد / این چه عیب است بدین بی‌خردی وین چه خطاست

ما نه رندان ریاییم و حریفان نفاق / آن که او عالم سِر است بدین حال گواست

شربتی تلخ‌تر از زهر فراقت باید / تا کند لذّت وصل تو فراموش مرا