آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 8: اختیارات شاعری 2 (وزنی) | آزمون شماره 3479

غم به سراپرده شد، آتش پرورده شد / گرفت در جان ما نوبت دیدار خاست

چون ز نسیم می‌شود زلف بنفشه پُر شکن / وه که دلم چه یاد از آن عهدشکن نمی‌کند

فریاد که از عمر جهان هر نفسی رفت / دیدیم کز این جمع پراکنده کسی رفت

ما آزموده‌ایم در این شهر بخت خویش / بیرون کشید باید از این ورطه رخت خویش

چرا چون لاله خونین‌‌‌‌دل نباشم / که با من نرگس او سر گران کرد

گویی بطّ سفید جامه به صابون زده است / کبک دری ساق پا در قدح خون زده است

پیوند روح می‌‌کند این باد مشک‌‌بیز / هنگام نوبت سحر است ای ندیم خیز

پشت هر شادی غمی بنهفته بنگر کآسمان / ابر گریان دارد و خورشید خندان نیز هم

فعلاتن فعلاتن  فعلاتن  فع لن

فاعلاتن فعلاتن  فعلاتن  فعلن

فاعلاتن فعلاتن  فعلاتن  فع لن

فاعلاتن فعلاتن  فاعلاتن فعلاتن

ز آسمان بگذرم ار بر مَنت افتد نظری / ذرهّ تا مهر نبیند به ثریّا نرود (فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن)

دلم از غمت زمانی نتواند ار ننالد / مژه یکدم آب حسرت نشکبید، ار نریزد (فعلات فاعلاتن فعلات فاعلاتن)

نه خاص در سر من عشق در جهان آمد / که هر سری که ببینی رهین سودایی است (مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن)

بیزاری دوستان دمساز / تفریق میان جسم و جان است (مفعول مفاعلن فعولن)

ای لب میگون تو هم شکر و هم شراب / وی دل پر خون من هم نمک و هم کباب

ملک جهان کردهایم وقف سر کوی یار / گوی دل افکندهایم در خم چوگان عشق

میرسد از هر طرف شور نی و بانگ دف / می شده جاری به کف بنوش جام مراد

گر سپر انداختیم چون قمر از تاب مهر / تیغ زبان بین چو صبح کز سر صدق آختیم