آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 8: اختیارات شاعری 2 (وزنی) | آزمون شماره 11

گر بر در وصالت امید بار بودی / بس دیده کز جمالت امیدوار بودی

ذره نماید آفتاب ار به جمال تو رسد / عین کمال خسته باد ار به کمال تو رسد

هر تار ز مژگانش تیری دگر اندازد / در جان شکند پیکان چون در جگر اندازد

عقل ز دست غمت دست به سر می‌رود / بر سر کوی تو باد هم به خطر می‌رود

روضه پاک‌ رضا دیدن اگر طغیان است / شاید ار بر ره طغیان شدنم نگذارند

چه سبب سوی خراسان شدنم نگذارند / عندلیبم به گلستان شدنم نگذارند

همه بر جاه همی‌ترسم و بر جان که مباد / جاه و جانی که تن‌آسان شدنم نگذارند

منم آن صبح نخستین که چو بگشایم لب / خوش فرو‌خندم و خندان شدنم نگذارند

کاشکی جز تو کسی داشتمی                  یا به تو دسترسی داشتمی

کی غمم بودی اگر در غم تو                    نفسی، هم‌نفسی داشتمی

یا در این غم که مرا هر دم هست          همدم خویش کسی داشتمی

 سر و زر ریختمی در پایت                     گر از این دست بسی داشتمی

خوشتر «ردیف» و «ن» حرف روی است.

قافیة ابیات فوق براساس قاعدة «2» سروده شده است.

ابیات فوق را می‌توان به‌ دو صورت دسته‌بندی هجایی کرد.

اختیار شاعری «قلب و ابدال» هر دو در سرودة فوق یافت می‌شود.