آزمون آنلاین فارسی 3 - فارسی 3 | آزمون شماره 6140

مرا مگوی که سعدی طریق عشق رها کن               سخن چه فایده گفتن چو پند می‌ننیوشم

گفتن از زنبور بی‌حاصل بود                                  با یکی در عمر خود ناخورده نیش

خبرت هست که خلقی ز غمت بی‌خبرند                 حال افتاده نداند که نیفتد باری

حال دل پیاده‌ی واپس ز کاروان                            کی داند آن کسی که سوار است بر سمند

باد عمرت در جهان همچون خضر            جان فزا و دستگیر و مستمر (متمم، مسند) 

این سخن همچون ستاره است و قمر         الیک بی فرمان حق ندهد اثر (مسند، مفعول) 

هر یکی از ما مسیح عالمی است             هر الم را در کف ما مرهمی است (مضاف اليه، نهاد) 

چون که حرفی بر نتابد این وصال            واجب آید که کنم کوته مقال (مسند، مفعول)