فیلم زيست شناسی 2 - گفتار 1: گیرنده‌های حسی | استاد بهرامی

هرگاه مدتی در معرض محرک ثابتی قرار گیرند، پیام عصبی تولید نمی‌­کنند و یا پیام عصبی کمتری تولید می‌­کنند.

انتهای دارینه‌­ی یاخته‌­های عصبی حسی هستند که درون پوششی از بافت پیوندی قرار گرفته‌­اند.

می‌­توانند پیام عصبی تولید کنند و به منظور پردازش، آن­ را به دستگاه عصبی مرکزی ارسال ­می­‌کنند.

با فشرده شدن پوشش اطرافشان، تحریک شده و پتانسیل الکتریکی غشای آن­ها تغییر می­‌کند.

ورود گروهی از یون ها توسط پروتئین‌های کانالی از مایع بین یاخته‌ای به دندریت گیرنده سرما در سرمای شدید با مصرف انرژی زیستی

خروج گروهی از یون ها از دندریت گیرنده درد به مایع بین یاخته‌ای در گرمای شدید

بسته بودن کانال‌های نشتی سدیمی و پتاسیمی در دندریت گیرنده سرما

عدم مصرف ATP توسط پمپ سدیم – پتاسیم در گیرنده دمایی گرما

ممکن نیست به تغییرات دمایی سطح بدن حساسیت نشان دهند.

ممکن نیست در نتیجه تحریک شدن آن‌ها، حجم تنفسی دردقیقه افزایش یابد.

همواره در صورت برخورد با محرک ثابت، پیام کمتری به مغز ارسال کرده و سازش می‌یابند.

ممکن است بتوانند چگونگی قرارگیری قسمت‌های مختلف بدن نسبت به هم را به مغز اطلاع دهد.

پیام‌های عصبی خود را به مرکز تنظیم وضعیت و تعادل در دستگاه عصبی مرکزی ارسال می‌کند.

در پی انقباض ماهیچه، تحریک و اختلاف پتانسیل دو سوی غشای خود را تغییر می‌دهد.

برخلاف گیرنده‌های فشار درپوست با قرارگرفتن در معرض محرک ثابت، پیام عصبی کمتری ایجاد می‌کنند.

برخلاف گیرنده‌های تماسی در بافت‌های دیگر بدن از نوع مکانیکی هستند.

الزاماً با عدم ارسال پیام عصبی همراه نیست.

می‌تواند برای هر گیرنده با انتهای دارینه آزاد رخ دهد.

هر گونه تغییر شدت محرک از بروز این پدیده جلوگیری می‌کند.

در طی بروز این پدیده ممکن است پردازش اطلاعات مهم تری در مغز انجام گیرد.