فیلم زيست شناسی 2 - گفتار 1: گیرنده‌های حسی | استاد کرمی

ابتدا سبب تحریک برخی نورون‌های مغزی می‌شوند.

به تغییرات دمای بدن یا آسیب‌های بافتی حساس هستند.

قطعاً دارای محرک‌های حسی یکسانی می‌باشند.

باعث تغییر در نفوذپذیری غشای نوعی نورون حسی می‌شوند. 

انتهای دارینه یاخته عصبی C، توسط پوششی از جنس بافت پیوندی احاطه شده است.

پیام عصبی رشته عصبی بخش C، از طریق ریشه پشتی به درون نخاع وارد می‌شود.

همه نورون‌های مرتبط با بخش B، جزء بخش حسی دستگاه عصبی محیطی‌ محسوب می‌شوند.

بخش A در فضای بین‌یاخته‌ای اندک خود دارای انواعی از رشته‌های پروتئینی به‌ویژه کلاژن می‌باشد.

فقط در ماهیچه‌های اسکلتی، رباط ها و کپسول پوشاننده مفاصل مشاهده می‌شوند.

گیرنده‌های مکانیکی تماسی بوده که در بخش‌های مختلف بدن پراکنده هستند.

جزئی از دستگاه عصبی محیطی هستند که به بخشی در پشت ساقه مغز پیام عصبی ارسال می‌کنند.

پیام عصبی هر یک از این گیرنده ها مستقیماً به مغز وارد شده و مغز را از نحوه قرارگیری بخش های بدن مطلع می سازد.

پیام‌های عصبی خود را به مرکز تنظیم وضعیت و تعادل در دستگاه عصبی مرکزی ارسال می‌کند.

در پی انقباض ماهیچه، تحریک و اختلاف پتانسیل دو سوی غشای خود را تغییر می‌دهد.

برخلاف گیرنده‌های فشار درپوست با قرارگرفتن در معرض محرک ثابت، پیام عصبی کمتری ایجاد می‌کنند.

برخلاف گیرنده‌های تماسی در بافت‌های دیگر بدن از نوع مکانیکی هستند.

بو _ فشار می‌تواند دچار پدیده سازش شود.

درد _ حساس به افزایش کربن دی اکسید می‌تواند محرک شیمیایی داشته باشد.

دمایی _ تماس می‌تواند در بخش‌هایی از پوست قرار داشته باشد.

حس وضعیت _ فشار در پوست می‌تواند مربوط به یاخته عصبی با دارینه‌های منشعب باشد.