جمله اسمیه و نقش‌های مفعول و فاعل در عربی
جمله اسمیه جمله‌ای است که با اسم شروع می‌شود. در عربی، جمله اسمیه می‌تواند به عنوان یک واحد نحوی، نقش‌های مختلفی را در جمله ایفا کند.
فاعل و مفعول از اجزای اصلی جمله فعلیه هستند. فاعل انجام‌دهنده کار و مفعول کسی یا چیزی است که فعل بر آن واقع می‌شود.
جمله اسمیه به خودی خود فاعل یا مفعول ندارد؛ زیرا فاعل و مفعول مربوط به جمله فعلیه هستند. با این حال، جمله اسمیه می‌تواند در جایگاه فاعل یا مفعول قرار گیرد.
- جمله اسمیه می‌تواند به عنوان مبتدا (نهاد) باشد.
- جمله اسمیه می‌تواند در نقش خبر (مسند) باشد.
- جمله اسمیه می‌تواند به عنوان مفعول به کار رود؛ به شرطی که به وسیله یک حرف جر یا یک فعل متعدی به مفعول، به کار رفته باشد.
به طور مثال: "الطالبُ مجتهدٌ" یک جمله اسمیه است که می‌تواند به عنوان یک واحد، نقش نهاد را ایفا کند.
