فارسی باستان، کهنترین شکل زبان فارسی است که در دورهٔ هخامنشیان (۵۵۶ تا ۳۳۰ پیش از میلاد) به کار میرفت.
این زبان در سنگنوشتهها و کتیبههای شاهان هخامنشی به خط میخی فارسی باستان نوشته میشد.
- فارسی باستان زبان رسمی و دیوانی هخامنشیان بود.
- این زبان در کتیبههای هخامنشی مانند کتیبههای داریوش بزرگ و خشایارشاه به کار رفته است.
فارسی باستان سابقهٔ زبان فارسی میانه (پهلوی) و فارسی نو (فارسی دری) است.