انحلال پذیری گازهای قطبی و ناقطبی
گزاره "میزان انحلال پذیری همه گازهای قطبی بیشتر از ناقطبی است" نادرست است. زیرا انحلال پذیری گازها به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله دما، فشار و ماهیت حلال. گازهای قطبی معمولاً در حلال های قطبی مانند آب بهتر حل می شوند، در حالی که گازهای ناقطبی در حلال های ناقطبی بهتر حل می شوند. برای مثال، گاز اکسیژن (O2) که ناقطبی است، در آب (یک حلال قطبی) انحلال پذیری کمی دارد، اما در حلال های ناقطبی مانند هیدروکربن ها بهتر حل می شود.
به طور کلی، قاعده "همسان در همسان حل می شود" برای پیش بینی انحلال پذیری گازها مفید است. این بدان معنی است که مواد با ساختار و قطبیت مشابه، در یکدیگر حل می شوند.
