نیمه عمر یک ایزوتوپ رادیواکتیو، مدت زمانی است که نیمی از اتمهای آن ایزوتوپ به دلیل واپاشی هستهای، تجزیه شوند.
راهنمایی کوتاه:
نیمه عمر یک ویژگی مهم برای ایزوتوپهای ناپایدار است.
گامبهگام:
- ۱) ابتدا باید مفهوم واپاشی هستهای را درک کنیم. واپاشی هستهای فرآیندی است که در آن هستههای ناپایدار به هستههای پایدارتر تبدیل میشوند.
- ۲) ایزوتوپهای رادیواکتیو به دلیل داشتن هستههای ناپایدار، دچار واپاشی میشوند.
- ۳) نیمه عمر یک ایزوتوپ رادیواکتیو، زمان مورد نیاز برای این است که نیمی از اتمهای موجود از آن ایزوتوپ خاص، واپاشی کنند.
پاسخ نهایی:
نیمه عمر یک ایزوتوپ رادیواکتیو، معیاری برای سنجش سرعت واپاشی آن است و برای هر ایزوتوپ، مقدار مشخصی دارد.
مثال مشابه:
کربن-۱۴ یک ایزوتوپ رادیواکتیو است که نیمه عمر آن حدود ۵۷۳۰ سال است. این بدان معنی است که بعد از ۵۷۳۰ سال، نیمی از اتمهای کربن-۱۴ موجود در یک نمونه، به نیتروژن-۱۴ تبدیل میشوند.