وابستگی شاخص به پیشین
در زبان فارسی، شاخص‌ها معمولاً به پیشین خود وابسته هستند. شاخص به واژه یا عبارتی گفته می‌شود که به یک اسم یا ضمیر اشاره می‌کند و آن را مشخص‌تر می‌نماید.
برای مثال، در عبارت «این کتاب»، «این» شاخص است و به «کتاب» اشاره دارد. در اینجا، «این» وابسته به «کتاب» است که پس از آن می‌آید.
با این حال، همیشه این وابستگی به صورت پیشین نیست. در برخی ساختارهای زبانی، شاخص می‌تواند پسین باشد؛ یعنی بعد از اسم یا ضمیر بیاید.
- مثال برای شاخص پیشین: «آن خانه بزرگ است.» که در آن «آن» شاخص و «خانه» پیشین است.
- مثال برای شاخص پسین: در برخی ساختارها مانند «مردی که آمد»، «مرد» پیشین و «که آمد» پسین است، اما اینجا «که» شاخص نیست، بلکه یک جمله وصفیه است.
پس می‌توان نتیجه گرفت که شاخص‌ها معمولاً پیشین دارند، اما لزوماً همیشه این‌گونه نیست.
