ابتدا بیت را به اجزای هجایی تقسیم میکنیم: تق/تیع/ش/هر/به/یز/دان/کنون/سوی/پو/زش/گرای/که/او/ست/بر/نی/کو/یی/ره/نمایی
سپس هجاهای کوتاه و بلند را مشخص میکنیم: ۱) هجای کوتاه: تق، ش، به، کنون، که، بر، نی، یی ۲) هجای بلند: تیع، هر، یز، دان، سوی، پو، زش، گرای، او، ست، کو، ره، نمایی
- تقطیع: تقتیع شهر به یزدان کنون سوی پوزش گرای که او ست بر نی کویی رهنمایی
- آرایههای ادبی: «یزدان» کنایه از معشوق است.
در نهایت، الگوی وزنی بیت را مشخص میکنیم: مفتعلن، فاعلن، مفتعلن، فاعلن (بحر منسرح)