پاسخ به سوال
واژه "خداوند" در مصرع اول بيت "خداوند نام و خداوند جاي / خداوند روزي ده رهنماي" به معنی "صاحب" و "مالک" است. در بيت "مالک بهرام و ملک جهان / ملک و مالک هر دو از بهر نام"، مصرع "ملک و مالک هر دو از بهر نام" معادل "خداوند نام" است زیرا در هر دو، مفهوم "مالک بودن" و "صاحب بودن" نسبت به چیزی (در اینجا "نام") بیان شده است.
هر دو عبارت به مفهوم مالکیت و صاحب بودن اشاره دارند.
- مالک بودن بر "نام"
- صاحب بودن بر "نام"
بنابراین، معني واژه "خداوند" در مصرع اول با مصرع "ملک و مالک هر دو از بهر نام" یکسان است.
