وراثت به عنوان یک عامل زیستی مؤثر بر رشد شناخته شده است. عوامل زیستی، ایجاد کننده صفاتی هستند که از قبل در فرد نهفته است.

در روان‌شناسی به رفتارهایی که وابسته به آمادگی زیستی است «رسش یا پختگی» گویند؛ رسش یا پختگی به معنای آمادگی زیستی است که خود دارای برنامه رشد طبیعی و منظمی است.

از لحاظ رشد شناختی به‌طور میانگین، کودک در 15 ماهگی بدون کمک می‌تواند راه برود، و این بدین معناست که براساس فرآیند وراثت آدمی، از دوره جنینی تا مرگ، همه خصوصیات را در جنبه‌های مختلف رشد نشان خواهد داد.

روان‌شناسان رشد، معتقدند ویژگی‌های افراد و تغییراتی که در طول دوره زندگی، از دوره جنینی تا دوره سالمندی، در افراد رخ می‌دهد می‌تواند معلول دو دسته عوامل زیستی و محیطی باشد.

علی که بازی انفرادی می‌کند، در سنین بالاتر، بازی‌اش قاعده‌مندتر می‌شود و مشترکاً با محمد و امین بازی می‌کند ـ بازی کردن

علی که بازی انفرادی می‌کند، در سنین بالاتر، بازی‌اش قاعده‌مندتر می‌شود و مشترکاً با محمد و امین بازی می‌کند ـ لبخند اجتماعی

علی که مشترکاً با محمد و امین به بازی می‌پردازد، در سنین بالاتر، بازی او قاعده‌مندتر می‌شود و بازی انفرادی می‌کند ـ بازی کردن

علی که مشترکاً با محمد و امین به بازی می‌پردازد، در سنین بالاتر، بازی او قاعده‌مندتر می‌شود و بازی انفرادی می‌کند ـ لبخند اجتماعی

تحت تأثیر نظام پردازش‌های فردی است و غالباً به یک صورت پدیدار می‌شود. _ 4 یا 5 سالگی _ لبخند اجتماعی

تحت تأثیر نظام پردازش‌های فردی است و غالباً به یک صورت پدیدار می‌شود. _ 4 یا 5 سالگی _ بازی‌های اجتماعی

این هیجان مانند احساس پشیمانی، ترحم و سپاسگزاری می‌باشد. _ دوره دبستان _ بازی‌های اجتماعی

بروز آن پیچیده‌تر بوده و با توجه به واکنش دیگران، ظهور متفاوتی می‌یابد. _ دوره دبستان _ لبخند اجتماعی

میان‌سالی اشاره به بزرگسالی دوم دارد که مرحله ششم دوره زندگی است و بازه زمانی 40 تا 65 سالگی را پوشش می‌دهد.

نوجوانی، دوره چهارم زندگی است و برخی پایان آن را زمانی می‌دانند که فرد شروع به کار می‌کند و از والدین خود مستقل می‌شود، بنابراین 18 سالگی زمان استقلال نوجوان است.

کودکی دوم که سومین دوره کودکی است تا شروع بلوغ جنسی که دوازده سالگی است شامل می‌شود.

نوپا بودن دلالت بر مقطعی دو ساله در کودکی اول دارد و به دوره‌ای اشاره می‌کند که کودکان تازه راه می‌افتند.