آزمون آنلاین دین و زندگی 1 (رشته انسانی) - درس دهم : اعتماد بر او | آزمون شماره 7136

محبت به خدا- «فَبما رَحمَةٍ مِنَ اللهِ لنتَ لَهُم وَ لَو کُنتَ فَظّاً غَلیظَ القَلبِ ...»

توکل بر خدا - «فَبما رَحمَةٍ مِنَ اللهِ لنتَ لَهُم وَ لَو کُنتَ فَظّاً غَلیظَ القَلبِ ...»

محبت به خدا- «وَ مِنَ النّاسِ مَن یَتَّخِذُ مِن دونِ اللهِ انداداً ...»

توکل بر خدا - «وَ مِنَ النّاسِ مَن یَتَّخِذُ مِن دونِ اللهِ انداداً ...»

«شما سربار دیگران هستید.» _ «تا در طلب گوهرکانی، کانی / تا در هوس لقمة نانی، نانی»

«خدا برای اصلاح کارتان از خودتان آماده‌تر است.» _ «تا در طلب گوهرکانی / تا در هوش لقمة نانی، نانی»

«خدا برای اصلاح کارتان از خودتان آماده‌تر است.» _ «گر تو کل می‌کنی در کار کن / کشت کن پس تکیه بر جبّارکن»

«شما سربار دیگران هستید.» _ «گر تو کل می‌کنی در کار کن / کشت کن پس تکیه بر جبّارکن»

توکل کردن، فقط به معنای گفتن جملة «خدایا، بر تو توکل می‌کنم» نیست.

توکل در جایی درست است که انسان واقعاً خدا را تکیه‌گاه خود ببیند و حقیقتاً به او پناه آورد.

انسان باید در قلب خود بر خدا توکل کند و فقط با نیت خالص به خدا پناه آورد.

توکل در جایی درست است که ابتدا انسان مسئولیت و وظیفة خود را به خوبی انجام دهد و سپس بر خدا توکل کند.

رحیم – عبادت بهتر – سررشتة کارها در دست خداست.

علیم – محبت بیش‌تر – خدا بر اندیشه‌های آن‌ها آگاه است.

رحیم – محبت بیش‌تر - سررشته کارها در دست خداست.

علیم – عبادت بهتر - خدا بر اندیشه‌های آن‌ها آگاه است.

انسان متوکل در کارهای خویش بر خدا توکل می‌کند و ابتدا همة کارهایش را به او می‌سپارد.

توکل در جایی درست است که انسان مسئولیت و وظیفة خود را به خوبی انجام دهد، یعنی فکر و اندیشة خود را به‌کار گیرد.

ابزار و اسباب بنابر علم الهی برای انسان مهیا شده است و بی‌توجهی به آن، بی‌توجهی به علم الهی است.

انسان باید در قلب خود بر خدا توکل کند و واقعاً او را تکیه‌گاه خود ببیند.