آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 17906

هر چیزی که ذهن ما را به پویایی درآورد، متن است.

 آثار شعر و نثر فارسی که با خواندن آنها ذهن بشر پویاتر می‌‌شود، بخشی از متون به شمار می‌روند.

آثار دیداری و شنیداری نیز متن محسوب می‌‌شوند.

منظور از متن متون نثر فارسی است که شامل موضوعات گوناگون است.

عدو چو تیغ کشد من سپر بیندازم/ که تیغ ما به جز از نالهای و آهی نیست (کنایه-تشبیه)

غلام نرگس جماش آن سهی سروم/ که از شراب غرورش به کس نگاهی نیست (استعاره-تشبیه بلیغ)

در نمیگیرد نیاز و ناز ما با حسن دوست/ خرم آن کز نازنینان بخت برخوردار داشت (جناس-تلمیح)

از پای فتادیم چو آمد غم هجران/ در درد بمردیم چو از دست دوا رفت (واج آرایی-کنایه)

حریص و جهان‌سوز و سرکش مباش/ ز خاک آفریدندت آتش مباش

بزرگان نکردند در خود نگاه/ خدابینی از خویشتن‌بین مخواه

گرت جاه باید مکن چون خسان/ به چشم حقارت نگه در کسان

به ناراستی دامن آلوده‌ای/ به ناداشتی دوده اندوده‌ای

نه چندان بخور کز دهانت برآید/ نه چندان که از ضعف جانت برآید

به تمنای گوشت مردن به/ که تقاضای زشت قصابان

هر که بر خویشتن نبخشاید/ گر نبخشد کسی بر او شاید

بلندی از آن یافت کاو پست شد/ درِ نیستی کوفت تا هست شد

میل من سوی وصال و قصد او سوی فراق/ ترک کام خود گرفتم تا برآید کام دوست

عشقبازی را تحمل باید، ای دل پای دار/ گر ملالی بود، بود و گر خطایی رفت، رفت

اهل نظر دو عالم در یک نظر ببازند/ عشق است و داو اول بر نقد جان توان زد

گفتم اسرار غمت، هر چه بود گو می‌باش/ صبر از این بیش ندارم، چه کنم تا کی و چند؟