آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 18397

کنج صبر اختیار لقمان است/ هر که را صبر نیست حکمت نیست (لحن تعلیمی)

سر بخت و تختش درآمد به کوه/ پلنگینه پوشید خود با گروه (لحن حماسی)

تا چه خواهی گرفتن ای مغرور/ روز درماندگی به سیم دغل (لحن روایی)

به شب اینجا چراغی نیست روشن/ به روز اینجا نمانده‌ های و هویی (لحن توصیفی)

برای دیدن دیدار دوست از دشمن / توان کشیدن اگر صدهزار الم باشد

ز ره سوی ایوان کشیدند شاد / همه رنج‌ها پهلوان کرد یاد

جور دشمن چه کند گر نکشد طالب دوست؟ / گنج و مار و گل و خار و غم و شادی به هم‌اند

کشیدی ورا گفت بسیار رنج / کنون برخور ای رنج‌دیده ز گنج

به نام خداوند جان و خرد/ کزین برتر اندیشه برنگذرد

خداوند نام و خداوند جای/ خداوند روزی ده رهنمای

به هستیش باید که خستو(معترف) شوی/ ز گفتار بیکار یکسو شوی

پرستنده باشی و جوینده راه/ به ژرفی به فرمانش کردن نگاه

گامی از بود خود فراتر شد/ تا خدا دیدنش میسر شد

دید معبود خویش را به درست/ دیده از هرچه دیده بود بشست

پرستش گرفت آفریننده را/ جهاندار و بیدار و بیننده را

خداوند پیروزی و برتری/ خداوند افزونی و کمتری

گر نه آیین جهان از سر همی دیگر شود / چون شب تاری همی از روز روشن‌تر شود (کاربرد قافیه و ردیف ساده)

هر شب همی درخشد در گلستان / چون شعله‌های آذر گل‌های نار (استفاده طبیعی از آرایه‌های ادبی)

بوی جوی مولیان آید همی / یاد یار مهربان آید همی (سادگی زبان شعر)

ای آن‌که همی قصه من پرسی هموار / گویی که چگونه است بر شاه تو را کار (استفاده از دو نشانه برای یک متمم)