آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 17127

پیر میخانه چه خوش گفت به دردیکش خویش/ که مگو حال دل سوخته با خامی چند

در کارخانه‌ای که ره عقل و فضل نیست/ فهم ضعیف رای فضولی چرا کند

آنجا که معجزه است ره عقل و فهم نیست/ از عقل فهم شعبده حقهباز کن

کس چون غم زلیخا یوسف ندیده داند؟/ دست بریده حالش دست بریده داند

یکی نره گوری بزد بر درخت/ که در چنگ او پر مرغی نسخت

تا ترکش افلاک پر از تیر و کمان است/ ما بی سر و پایان همه نارنج نشانیم

غمی بد دلش ساز نخجیر کرد/ کمر بست و ترکش پر از تیر کرد

کنون رفت باید به بیچارگی/ سپردن به غم دل به یکبارگی

دل آسوده‌ای داری مپرس از صبر و آرامم / نگین را در فلاخن می‌نهد بی‌تابی نامم

مرا از سینه صافی کین کس در دل نمی‌ماند / که طوطی می‌شود زنگار در آیینه پاکم

چنین ز شرم که گردید سرنگون جامم / که از نگین چو نم از جبهه می‌چکد نامم

در آغاز محبت دست و پا گم کرده‌ام صائب / نمی‌دانم کجا خواهد کشید آخر سرانجامم

پادشاهی پارسایی را دید، گفت: هیچت از ما یاد ‌آید؟ گفت: بلی، وقتی که خدا را فراموش می‌کنم.[عظمت پادشاهان]

 حکیمی را پرسیدند از سخاوت و شجاعت کدام بهتر است؟ گفت: آن‌که را سخاوت است به شجاعت حاجت نیست. [ستایش بخشندگی]

 بدخوی در دست دشمنی گرفتار است که هر کجا رود از چنگ عقوبت او خلاص نیابد. [سرزنش بدخلقی]

 هر که در پیش سخن دیگران افتد تا مایه فضلش بدانند پایه جهلش معلوم کند.[پرهیز از دخالت بی‌جا]

مسجع و آهنگین بودن جملات   

کاربرد واژگان عربی

کوتاه بودن جملات 

حذف فعل به قرینه لفظی و معنوی