آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 18491

به وقت نومیدی امیدوار باش و نومیدی را در امید بسته دان و امید را در نومیدی

متعلّقان دیوان را فرمود که مرسوم فلان را چندان که هست مضاعف کنید.

او را گفت: از آن بوستان که بودی ما را چه تحفه کرامت کردی؟

از هر گوشه‌‌ای توشه‌‌ای می‌‌جستم، دل را مکانی طلب می‌‌کردم و منزل 

جماعتی که ندانند حظّ روحانی / تفاوتی که میان دواب و انسان است (فراوانی لغات عربی)

تو را در آینه دیدن جمال طلعت خویش / بیان کند که چه بوده است ناشکیبا را (از میان رفتن لغات مهجور فارسی)

مشک غمّاز است ور نی کی به شب شوریدگان / از پی دل ره بدان گیسوی مشک‌آسا برند؟ (کاهش سادگی و روانی کلام)

ای برده عارضت به لطافت ز مَه سبق / دل غرق خون دیده ز مهر رخت شفق (ورود لغات ترکی و مغولی به شعر)