آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 17987

بیکمالیهای انسان از سخن پیدا شود/ پسته‌ی بیمغز چون لب وا کند رسوا شود: تشخیص

دوش آگهی ز یار سفرکرده داد باد/ من نیز دل به باد دهم، هر چه باد باد: جناس تام

خون شد دلم به یاد تو هر گه که در چمن/ بند قبای غنچه گل میگشاد باد: جناس ناقص

نرگس مست نوازشگر مردمدارش/خون عاشق به قدح گر بخورد، نوشش باد: تلمیح

بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست/ بگشای لب که قند فراوانم آرزوست (طلب دیدار معشوق)

گفتی به روزگاران مهری نشسته بر دل/ بیرون نمی‌توان کرد الا به روزگاران (جاودانگی عشق)

به آنچه می‌گذرد دل منه که دجله بسی/ پس از خلیفه بخواهد گذشت در بغداد (جاهطلبی)

گرت ز دست برآید، چو نخل باش کریم/ ورت ز دست نیاید چو سرو باش آزاد (ترک تعلقات)

انفاس عیسی از لب لعلت لطیفه‌ای/ آب خضر ز نوش لبانت کنایه‌ای

کی عطرسای مجلس روحانیان شدی/ گل را اگر نه بوی تو کردی رعایتی

که را رسد که کند عیب دامن پاکت/ که همچو قطره که بر برگ گل چکد پاکی

هزار جان مقدس بسوخت زین غیرت/ که هر صباح و مسا شمع مجلس دگری

بگیر و ببر زنده بر دار کن/از او نیز با من مگردان سخن

شده بر بدی دست دیوان دراز/ز نیکی نبودی سخن جز به راز

دیگران از شکست بنشینند/زلف او از شکست برخیزد

برید و درید و شکست و ببست/یلان را سر و سینه و پا و دست

یکی نره گوری بزد بر درخت/ که در چنگ او پر مرغی نسخت

تا ترکش افلاک پر از تیر و کمان است/ ما بی سر و پایان همه نارنج نشانیم

غمی بد دلش ساز نخجیر کرد/ کمر بست و ترکش پر از تیر کرد

کنون رفت باید به بیچارگی/ سپردن به غم دل به یکبارگی