آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 18181

چو در خیال من آید لب چو دانه نارت / به بوستان روانم درخت نار برآید

کشتی‌ای بر خشک می‌رانیم در دریای عشق / وین تن خاکی ز چشم افتاد، چون لنگر در آب

اگر ما گنهکار و بدگوهریم / بدین پادشاهی نه اندر خوریم

بی گل روی او چرا یک دم / نشود چشم من تهی ز گلاب

دفتر گل را فلک کرد به شنگرف رنگ / زرّین شیرازه زد هر ورقی را جدا

پنجه ساقی گرفت مرغ صراحی به دام / ز آتش صبح اوفتاد دانه دل‌ها به تاب

رنجور سینه‌ام لب و زلفش دوای من / کاین درد را بنفشه به شکّر نکوتر است

هستی جاوید ما در نیستی پوشیده است/ در سواد فقر باشد چشمه حیوان ما

در غم تو سخت مشکل است صبوری / خاصه که عالم ز غمگسار بپرداخت (استفاده از واژه «سخت» در معنای «بسیار»)

عشق تو در مرغزار عقل زد آتش/ از تر و از خشک مرغزار بپرداخت (استفاده از تشبیه و تضاد)

خاطر خاقانی از برای وصالت / گوشه دل را به انتظار بپرداخت (کاربرد تاریخی فعل)

هرکه به سودای چون تو یار بپرداخت / همتش از بند روزگار بپرداخت (کاربرد ردیف اسمی دشوار)