آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 17814

وصف طبیعت

شعر واقعگرا و محسوس و عینی است.

در توصیف معشوق زمینی است

روح حماسی در شعر دیده میشود.

دردی است درد عشق ز جان خوش‌گوارتر / این درد را برای چه درمان کند کسی؟

بگذر طبیب از سر درمان درد من / بیمار درد عشق ز درمان گذشته است

درد دل عاشق نشود بِهْ به مدارا / با درد و غم عشق ز درمان نتوان گفت

درد غم عشق او می‌نپذیرد دوا / رنج مبر ای صبا کار از آن درگذشت

مده اندیشه را زین پیش‌تر راه / که یا کوه آیدت در پیش یا چاه

ای تو را خانه‌های آبادان / خانه دینت سخت ویران است.

نبات روح را آب از جگر داد / چراغ عقل را پیه از بصر داد [پیه: چربی، روغن]

چو گل صدپاره کن خود را در این باغ / که نتوان تندرست آمد بدین داغ

رفیقی داشتم که سال‌ها با هم سفر کرده بودیم و نمک خورده و بیکران حقوق صحبت ثابت شده. (کنایه)

یاد دارم که در ایام جوانی گذر داشتم به کویی و نظر با رویی، در تموزی (مجاز از تابستان) که سَمومش (باد خیلی گرم) مغز استخوان بجوشانیدی. (اغراق)

بخشایش الهی گم‌شده‌ای را چراغ توفیق فرا راه داشت تا به حلقه اهل تحقیق درآمد. (تشبیه)

هیچ از این سخنان رنگین متکلمان در من اثر نمی‌کند به حکم آن که نمی‌بینم مر ایشان را فعلی موافق گفتار. (تلمیح)