آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس دهم: زبان و ادبیات فارسی در سده‌های پنجم و ششم و ویژگی‌های سبکی آن | آزمون شماره 16717

بیابد اصل او همچو را مردان/ رسد چون ناصر خسرو به جانان

جانا ز لطف ایزدی گر بر دل و جانم زدی / هرگز نگویی انوری، روزی وفادارم تو را

خاقانی از آنگه که خبر یافت ز عشقت / از بیخبری او به جهان رفت خبرها

خداوندا در توفیق بگشای / نظامی را ره تحقیق بنمای

ناصرخسرو که اندوهی گرفت / رفت و منزل در سر کوهی گرفت

تا دل خاقانی است از تو همی نگذرد / بو که درآرد به مهر آن دل کین توز را

جانا ز لطف ایزدی گر بر دل و جانم زدی / هرگز نگویی انوری، روزی وفادارم تو را

جواب آن غزل مولوی است این صائب / ز عمر یکشبه کم گیر و زنده‌دار، مخسب

عربی

فارسی

بیشتر عربی و فارسی کمتر

بیشتر فارسی و عربی کمتر

چندان که جهانست ملک شاه جهان باد / با دولت پاینده و با بخت جوان باد

دوش بر گردون رنگی دگر آمیخته‌اند / شب و انجم چو دخان با شرر آمیخته‌اند

گردون نقاب صبح به عمدا برافکند / راز دل زمانه به صحرا برافکند

دل ز راحت نشان نخواهد داد / غم خلاصی به جان نخواهد داد

کاهش سادگی و روانی کلام و حرکت به سوی دشواری

کاربرد آرایه‌ ادبی سجع

استفاده از مراعات نظیر

کمی لغات عربی