آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس پنجم: هماهنگی پاره‌های کلام | آزمون شماره 16636

تو را که هر چه مرادست در جهان داری (18 صامت)

کنجی که برف پیش همی‌داشت گل گرفت (13 مصوت)

مرا بسود و فروریخت هر چه دندان بود (19 صامت)

با ادب را، ادبْ سپاه بس است (10 مصوت)

واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند: - U -  / - -  U - / - -  U - / - - U -

دلم خون شد از غصه ساقی کجایی: U /  - - U  / - - U / - - U - -

جهانا عهد با من جز چنین بستی: UU / - - UU / - - UU -

پرده برانداخت ز رخ یار نهان‌گشته ما: - UU - / - UU - / - UU - / - UU -

خون ما خوردند این کافر دلان

ماییم و موج سودا شب تا به روز تنها

چه لطیف است قبا بر تن چون سرو روانت

دادیم به یک جلوه رویت دل و دین را

هوا ابر است پر کن از شراب ناب کشتی را / که از باد موافق بهتر است این آب کشتی را

مدّ کوتاهی است صبح از دفتر احسان شب / سرمکش چون خامه زنهار از خط فرمان شب

از چه و زندان برآمد هر که روح از تن شناخت / شد عزیز آن‌کس که یوسف را ز پیراهن شناخت

خنده‌رویی میهمان را گل به جیب افشاندن است / تنگ‌خلقی کفش پیش پای مهمان ماندن است

گریه تا کردم به کارم عقده دیگر فتاد

از دم تیغ تو احیای شهادت کرده‌ام

ز پرگویی دهان هرزه‌گویان باز می‌گردد

که جز من می‌تواند تا مرا گرم سخن دارد