آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس پنجم: هماهنگی پاره‌های کلام | آزمون شماره 16418

هفت

هشت

شش

نه

باده ده آن یارِ قدح باره را / یارِ ترش‌روی شکر‌پاره را

زهی سرچشمه‌ای کز فرّ جوشش / بجوشد هر دمی از عین جان، آب

بنشسته‌ام من بر درت تا بو که برجوشد وفا / باشد که بگشایی دری گویی که برخیز اندرآ

در این سرای بی‌کسی کسی به در نمی‌زند / به دشت پر ملال ما پرنده پر نمی‌زند

ضعف و فساد بیش نترساندم کز او / بازوی من قوی شد و بازار من روا

انده چرا برم چو تحمل ببایدم؟ / روی از که بایدم؟ که کسی نیست آشنا

ساقط شده است قوّت من پاک اگرنه من / بر رفتمی ز روزن این سمج با هبا

می‌دان یقین که شادی و راحت فرستدت / هرچند گشته‌ای به غم و رنج مبتلا

(سیمبر: سیم / بر)، (مؤیّد: م/ی/ید)، (هم‌چو: هم / چُ)

(ناگه: نا/گه)، (گوهرشناس: گُ/ هر/ ش/ ناس)، (موّاج: مو / واج)

(آستانه: ءاس / تا / نِ)، (من و تو: مَ/ نُ/ تُ)، (میوه به: می/وِ/یِ/بِه)

(مَآخِذ: مَ/ آ / خِذ)، (خودرو: خد/ رو)، (دارالمجانین: دار/ال/م/جا/نین)