آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس پنجم: هماهنگی پاره‌های کلام | آزمون شماره 19091

با امیدی گرم و شادی‌بخش                        

 مرا در سپاهان یکی‌ یار بود

از جدایی‌ها شکایت می‌کند   

تو را در دل درخت مهربانی

با یکی افتاده‌ام کاو بگسلد زنجیر را 

هرکه چیزی دوست دارد جان و دل بر وی گمارد

دوستان در پرده می‌گویم سخن

آن‌جا که باید دل به دریا زد همین‌جاست

از سر هستی بگذر از سر مستی چه روی

نوحه کنی نوحه ‌کنی مرده دل زنده شود

غلغله‌ای می‌شنوم روز و شب از قُبّه دل

تا به خود باز آیم آن‌گه وصف دیدارش کنم

به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید / که سالک بی‌خبر نبود ز راه و رسم منزل‌ها

چو در رویت بخندد گل مشو در دامش ای بلبل / که بر گل اعتمادی نیست گر حُسن جهان دارد

به اظهار هستی مشو داغ خجلت / همان به که این عیب پوشیده باشد

من از رنگ صلاح آن دم به خون دل بشستم دست / که چشم باده‌پیمایش صلا بر هوشیاران زد