آزمون آنلاین فارسی 1 - درس دوم: از آموختن، ننگ مدار | آزمون شماره 16768

صبح رخسار تو را خط شام نتوانست کرد / شعله سرکش بود دود آرام نتوانست کرد

گرچه شد دامان مجنون خوابگاه وحشیان / لیلی صحرا نشین را رام نتوانست کرد

زود دل را می زند،چون باده لب شیرین فتاد / بوسه کار تلخی دشنام نتوانست کرد 

بس که دل ها را غم آغاز پُر تشویش داشت / هیچ کس اندیشۀ انجام نتوانست کرد 

ور هنری داری و هفتاد عیب/دوست نبیند مگر آن یک هنر

صبر بر قسمت خدا کردی/به که حاجت به ناسزا بردن

زبان در دهان ای خردمند چیس/ کلید در گنج صاحب هنر

هر که در سایه عنایت اوست/گنهش طاعت است و دشمن دوست

هم اکنون تو را ای نبرده‌سوار/  پیاده بیاموزمت کارزار
 

مرا مادرم نام مرگ تو کرد/ زمانه مرا پتگ ترگ تو کرد
 

 گفت نزدیک است والی را سرا آنجا شویم/  گفت والی از کجا در خانه خمار نیست
 

 تو را در دل درخت مهربانی/  به چه ماند به گلبرگ خرانی 
 

ذات تو غنی بوده و ما محتاجیم /  محتاج به غیر خود مگردان ما را

می نوش به‌ خرّمی که این چرخ کهن /  ناگاه تو را چو خاک گرداند پست

بر سبزه نشین و خوش بزی روزی چند /  زان پیش که سبزه بردمد از خاکت

یک کوزه شراب تا به‌هم نوش کنیم / زآن پیش که کوزه‌ها کنند از گل ما