آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دوازدهم : کنایه | آزمون شماره 2268

کنایه

جناس

تشخیص

مجاز

همت مردانه می‌خواهد، گذشتن از جهان / یوسفی باید که بازار زلیخا بشکند (بازار شکستن: کنایه از بیرونق کردن)

زاغی از آنجا که فراغی گزید / رخت خود از باغ به راغی کشید (رختکشیدن: کنایه از کوچ کردن)

دامن‌کشان که می‌رود امروز بر زمین / فردا غبار کالبدش در هوا رود (دامنکشان: کنایه از ناز و غرور داشتن )

دامن هر گل مگیر و گرد هر شمعی مگرد / طالب حسن غریب و معنی بیگانه باش (دامن چیزی را گرفتن: کنایه از توجهکردن)

پنج

شش

هفت

چهار

ای که بر چرخ ایمنی زنهار / تکیه بر آب دادهای هش دار

تیغ ستم ببین چه به زلف ایاز کرد / پا از گلیم خویش نباید دراز کرد 

دیشب به سیل اشک ره خواب می‌زدم / نقشی به یاد روی تو بر آب می‌زدم

دی سرو به باغ سرفرازی می‌کرد / سوسن به چمن زبان‌درازی می‌کرد

دسته گل به آب دادن : اشتباه بزرگ مرتکب شدن 

دست و پا گم کردن : هول شدن 

ثابت قدم بودن : با اراده بودن 

تنگدست بودن : خسیس بودن