آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دهم : سبک شناسی قرن های 10 و 11 (سبک هندی) | آزمون شماره 727

عیب پاکان زود بر مردم هویدا می‌شود /  موی اندر شیر خالص زود پیدا می‌شود

دود اگر بالا نشیند کسر شأن شعله نیست /  جای چشم ابرو نگیرد گرچه او بالاتر است

هر که دل پیش دلبری دارد /  ریش در دست دیگری دارد

آدمی پیر که شد حرص جوان می‌‌گردد /  خواب در وقت سحرگاه گران می‌گردد

اگر به میکده منصور بگذرد داند / که هرکه هست در او چند مرده حلاج است

خوشم به زندگی تلخ همچو می ورنه / برون چو رنگ از این شیشه می‌توانم زد

چرا کسی چو حباب از ادب نگاه ندارد / سری که غیر هوا پشم در کلاه ندارد

شهد ریزی چون دهانت دم به شیرینی زند / فتنه‌انگیزی چو زلفت سر به رعنایی کشد

نه ز کار خود، نه از مردم گشایم عقده‌ای / برده است آزادگی چون سرو دستم را ز کار

گرهی نمی‌شود باز ز کار خلق عالم / اگر او ز زلف پرچین نکند گره‌گشایی

می‌گشایم با تهیدستی گره از کار خلق / بر سر مردم از آن فرمانروا چون شانه‌ام

عقده‌ای از کار ما نگشود سعی نارسا / ناخن تدبیر ما آخر دل ما را گرفت