آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دهم : سبک شناسی قرن های 10 و 11 (سبک هندی) | آزمون شماره 330

فکر شنبه تلخ دارد جمعۀ اطفال را /  عشرت امروز بی‌ اندیشۀ فردا خوش است

ای شاهد قدسی که کشد بند نقابت /  وی مرغ بهشتی که دهد دانه و آبت

در کنار خانه، عمر ما به خون خوردن گذشت /  مادر بی‌مهر خون را شیر نتوانست کرد

دل ز بیداری شب زندۀ جاوید شود /  چشمۀ خضر نهان در ته دامان شب است 

ریشه نخل کهنسال از جوان افزون‌تر است /  بیشتر دلبستگی باشد به دنیا پیر را (تمثیل)

از بحر، تشنه چشمان، لب خشک باز گردند /  آیینه را ز دیدار، کی سیر می‌توان کرد (اسلوب معادله)

خوشم به زندگی تلخ همچو می، ورنه /  برون چو رنگ ازین شیشه می‌توانم زد (تشبیه)

ندیده است جگرگاه بیستون در خواب /  گلی که من به سر تیشه می‌توانم زد (حسآمیزی)

فراوانی لغات ترکی و مغولی

مطابقت صفت و موصوف به تقلید از عربی

آوردن جملات کوتاه 

آوردن تتابع اضافات در مقام تعارف و تمجید از بزرگان یا به سبب قرینه‌پردازی و موازنه

شاعران سبک هندی به دنبال مضمون‌سازی از هر چیزی در عالم طبیعت یا در ذهن استفاده کردند.

شاعران این دوره موفق به خلق آثار معنایی بزرگی چون شاهنامه‌ فردوسی و مثنوی مولانا نشده‌اند.

شعر در سبک هندی بیشتر در تک‌بیت خلاصه است و طول و عرض معنا از یک بیت پیش‌تر نمی‌رود.

شعر سبک هندی شعری صورت‌گراست نه معنی‌گرا و شاعران بیشتر به زبان توجه دارند.

تتابع اضافات

افعال با پیشوندهای متعدد

مطابقت موصوف و صفت به تقلید از عربی

وجه وصفی