آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس هشتم : پایه های آوایی همسان (2) | آزمون شماره 179

از آن سویی که هر شب جان روان است / به وقت صبح بازآرد روان را

این خانه که پیوسته در او بانگ چغانه است / از خواجه بپرسید که این خانه چه خانه است

خنده بیاموز گلی سرخ را / جلوه کن آن دولت پاینده را

کسی سر نهد بر فسونش که چون مار / ز عقل و ز دین دست و پایی ندارد

گر پاسبان گوید که «هی»، بر وی بریزم جام می / دربان اگر دستم کشد، من دست دربان بشکنم

دو کار است هر دو به نفرین و بد / گزاینده رسمی نوآیین و بد

بنازم به بزم محبّت که آنجا / گدایی به شاهی مقابل نشیند

خدا را چون دل ریشم قراری بست با زلفت / بفرما لعل نوشین را که زودش با قرار آرد

دلا در عاشقی محرم چه جویی؟ / که پیش عاشقان محرم حجاب است

مست می عشق را نماز مفرمای / کان که نمیرد بر او نماز نباشد

اگر نیست ضعفی در آن چشم مست / چرا گاه بیمار و گاهی خوش است

مجنون صاحب درد را لیلی عیادت می‌کند / فرهاد شورانگیز را شیرین به مهمان می‌رسد

توان گفتن به مه مانی ولی ماه / نپندارم چنین شیرین‌دهان هست

بسط کن بر همه‌کس خوان کرم / بذل کن بر همه همیان درم

چون شبروان پوید همی در تیره‌شب / تا کس مباد از رفتنش گردد خبر

بار مذلّت بتوانم کشید / عهد محبّت نتوانم شکست