آزمون آنلاین فارسی 2 - درس هفدهم : خاموشی دریا | آزمون شماره 2060

قطره‌‌ی دانش که بخشیدی ز پیش / متصل گردان به دریاهای خویش

بسوز ای دل که تا خامی نیاید بوی دل از تو / کجا دیدی که بی‌آتش کسی را بوی عود آید

طفل بودم دزدکی پیر و علیلم ساختند/آنچه گردون می‌کند با ما نهانی میکند

دیده‌ی آتشین من برکش / و آتشم را بکش به آبی خوش

پرير گفتمت امروز را غنيمت دار  /  و گرنه در پي دي کي توان چو فردا رفت

دی رفت و حديث دي چو دي هم بگذشت   /  امروز حديث تازه بايد کردن

دی رفت و روزي آمد و امروز هم گذشت  /  فردا چو شد هم آيد روزيش بر اثر

چو دی رفت و فردا نیامد به دست  /   حساب از همین یک نفس کن که هست

از شعله به‌خاطر روشنایی‌اش سپاس‌گزاری کن/ اما چراغدان را هم/ که همیشه صبورانه در سایه می‌ایستد ، از یاد مبر.
 

ممکن از ناممکن می‌پرسد :/ «خانه‌ات کجاست؟»/ پاسخ می‌آید :/ «در رؤیای یک ناتوان».
 

گریه کنی اگر/ که آفتاب را ندیده‌ای/ ستاره‌ها را هم/ نمی‌بینی.
 

ماهی در آب خاموش است و .../ آدمی ،/ اما خاموشی دریا و/ هیاهوی خاک و/ موسیقی آسمان را در خود دارد.