آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 10: سبک‌شناسی دورۀ معاصر و انقلاب اسلامی | آزمون شماره 5557

در اتوبان سلوک، شاعری هرولهای کرد و گذشت/ زاهدی چپ شد و مرد / عارفی پنچری روح گرفت

ایوان خانه‌ام به وسعت قبری است، از آفتاب و خاک / نشسته‌ام و منتظرم که دست رهگذری ادامۀ دستانم باشد

حرفهای ما هنوز ناتمام / تا نگاه میکنی وقت رفتن است / باز هم همان حکایت همیشگی / پیش از آن که باخبر شوی / لحظۀ عزیمت تو ناگزیر میشود

هر چه میپرسیدم از خود از خدا / از زمین از آسمان از ابرها / زود میگفتند این کار خداست / پرسوجو از کار او کاری خطاست

الف - پ - ت

الف - ب - پ

الف - ت - ث

ب - ث - پ

ای درختان عقیم، ریشه‌تان در خاک‌های هرزگی مستور / یک جوانة ارجمند از هیچ جاتان رُست نتواند

خموش و مهربان با من / به کردار پرستاری سیه‌پوشنده پیشاپیش، دل برکنده از بیمار

من شنیدستم چه می‌گفتند / همچو شب‌های دگر دشنام‌باران کرده هستی را / خسته و فرسوده می‌خفتند

اعجاز ما همین است / ما عشق را به مدرسه بردیم / در امتداد راهرویی کوتاه / در یک کتابخانة کوچک / گل داد و سبز شد