آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 10: سبک‌شناسی دورۀ معاصر و انقلاب اسلامی | آزمون شماره 5426

بی توجهی به مادیات

استکبارستیزی

انعکاس دین و دینداری به صورت مطلوب

دعوت به اخلاقیات

این متن در حوزه داستان‌های اقلیمی نگاشته شده است.

توصیفات متن کوتاه و عینی‌اند.

رد پای اساطیر غیرایرانی در متن آشکار است.

نثر این متن تحت تأثیر گفتار اقشار جامعه قرار گرفته است.

من از نهایت شب حرف می‌زنم / من از نهایت تاریکی / من از نهایت شب حرف می‌زنم / اگر به خانة من آمدی / برای من ای مهربان / چراغ بیاور (گرایش به سمبل و نماد)

مثل درخت در شب باران، به اعتراف / با من بگو، بگوی صمیمانه، هیچگاه / تنهایی برهنه و انبوه خویش را / یک نیم‌شب، صریح، سرودی به گوش باد؟ (کاربرد طبیعی آرایه‌های بیانی)

و یک بار هم در بیابان کاشان هوا ابر شد / و باران تندی گرفت / و سردم شد، آن وقت در پشت یک سنگ، / اجاق شقایق مرا گرم کرد (نو بودن تشبیه و استعاره)

خانه‌ام آتش گرفته است، آتشی بی‌رحم / هم‌چنان می‌سوزد این آتش، / نقشهایی را که من بستم به خون دل / بر سر و چشم در و دیوار، / در شب رسوای بی‌ساحل (بهره‌گیری از قالب سپید)

زبان داستان‌ها به ویژه در زمان جنگ بیشتر ادیبانه بود.

ساده‌نویسی که در دوره‌های پیش شروع شده بود، در این دوره نیز ادامه یافت.

با وقوع جنگ تحمیلی، بسیاری از واژه‌های مربوط به فرهنگ ایثار و شهادت و مقاومت وارد زبان داستان این دوره شد.

مفاهیم سیاسی در داستان‌های دهة اوّل انقلاب بر مفاهیم اجتماعی غلبه دارند.