آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 4: سبک‌شناسی قرن‌های دوازدهم و سیزدهم (دوره‌ی بازگشت و بیداری) | آزمون شماره 3646

پای‌بندی کمتر به آرایه‌های بدیعی و بیانی

توجه به قالب‌های نو و متفاوت

بی‌دقتی درکاربرد جملات

توجه به زبان مردم کوچه و بازار

داور اگرچه شخصاً آدم درستکاری بود ولی حیف و میل مال را در راه پیشرفت امور به چیزی نمی‌شمرد.

یک دسته را به اسم مطیع کردن ایل بفرستد به طرف جنوب و یک دسته را هم به اسم تسخیر آذربایجان بفرستد به طرف شمال.

می‌گویند آن‌ها که تا دیروز خر هم نمی‌توانستند کرایه کنند حالا چون آخرالزمان نزدیک شده به قیمت صلوات اسب می‌خرند.

دنبال کسی می‌گشتند که نقش حضرت آدم را ایفا کند. تصادفاً کسی را پیدا کرده بودند اما می‌گفت مرا بکشید هم آدم نمی‌شوم.

مملکت را جور و استبداد ویران می‌کند / جور در هرجا که ره جوید چو ایران می‌کند

آن دم به خون دیده نشستیم تا کمر / کان سنگدل ببست کمر را به خون ما

مستقل نیست دو کس در سر یک رأی ولی / سر هر برزن و کو صحبت از استقلال است

کسی مالک جان و ناموس نیست / ندانند فریادرس را که کیست

اندیشه حاکم بر داستان های دهه اول انقلاب اسلامی سیاسی و اجتماعی بودن است.

گرایش به خاطره، قطعه ادبی، سفرنامه و شرح حال رایج شد.

زبان داستان ها به ویژه در زمان جنگ بیشتر ادبی است. 

تفکر اومانیستی در برخی آثار این دوره کمرنگ است.