آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 4: سبک‌شناسی قرن‌های دوازدهم و سیزدهم (دوره‌ی بازگشت و بیداری) | آزمون شماره 4351

تجددخواهی-تنفر از خرافات

تعلیم و تعلم نوین۔ آزادی طلبی

حضور راوی سوم شخص۔ تمثيل

نوگرایی- حقوق مدنی زنان

ادبیات سیاسی در ایران از رهگذر نقد شرایط موجود در این عصر شکل گرفت.

ترجمه و نشر کتاب‌های غربی در شکل‌گیری جنبش ضد استعماری و ضد استبدادی این دوره نقش داشت.

از شاخص‌ترین درون‌مایه‌های شعر فارسی در این دوره «آزادی، قانون و وطن» بود.

آخوندزاده، طالبوف و میرزا آقاخان کرمانی از شاعران منتقد بودند که به شکل‌گیری ادبیات بیداری کمک کردند.

من که به کوی خرّمی داشتمی وطن کنون / وادی بی‌کران غم شد وطنم دریغ من

افتاده به زحمت وطن از کید اجانب / این گوهر پرشعشعه در کام نهنگ است

به که در فکر وطن باشیم و فکر کار او / پیش از آن کز دست‌ها بیرون رود کار وطن

مهر میهن، پرتو مردانگی، عزمی قوی / این سه تا تنها دوای درد این کشور بود