آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 2: پایه‌های آوایی | آزمون شماره 4478

تا در نزنی به هر چه داری آتش (مفعول مفاعلن مفاعیلن فع) 

با ساربان بگویید احوال آب چشمم (مستفعلن فعولن مستفعلن فعولن) 

 نمک خوار خوانش همه چیز و کس (فعولن فعولن فعولن فعل)

اکسیر عشق بر مسم افتاد و زر شدم (مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن)

دلیل راه شو ای طایر خجسته لقا / که دیده آب شد از شوق خاک آن درگاه

امید در شب زلفت به روز عمر نبستم / طمع به دور دهانت ز کام دل ببریدم

به هست و نیست مرنجان ضمیر و خوش می‌باش / که نیستی است سرانجام هر کمال که هست

ز دوستان تو آموخت در طریقت مهر / سپیده‌دم که صبا چاک زد شعار سیاه

گرچه وصالش نه به کوشش دهند               هر قدر ای دل که توانی بکوش

آب چو خاکی بده باد در آتش شده            عشق به هم برزده خیمه این چار را

بر در ارباب بی‌مروّت دنیا                        چند نشینی که خواجه کی به درآید

شمع جهان دوش نبد نور تو در حلقه ما       راست بگو شمع رخت دوش کجا بود کجا

دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد/ چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد

رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد/ صد لطف چشم داشتم و یک نظر نکرد

دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد/ شد سوی محتسب و کار به دستوری کرد

حافظ افتادگی از دست مده زان که حسود/ عرض و مال و دل و دین در سر مغروری کرد