آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 8: اختیارات شاعری 2 (وزنی) | آزمون شماره 193

نوبۀ زهدفروشان گران‌جان بگذشت / وقت رندی و طلب‌کردن رندان پیداست

چه ملامت بوَد آن را که چنین باده خورَد / این چه عیب است بدین بی‌خردی وین چه خطاست

ما نه رندان ریاییم و حریفان نفاق / آن که او عالم سِر است بدین حال گواست

شربتی تلخ‌تر از زهر فراقت باید / تا کند لذّت وصل تو فراموش مرا

به وفای دل من ناله برآرید چنانک/ چنبر این فلک شعوذه‌گر بگشایید

به جهان پشت مبندید و به یک صدمه‌ی آه/ مهره‌ی پشت جهان یک ز دگر بگشایید

سیل خون از جگر آرید سوی بام دماغ / ناودان مژه را راه‌ گذر بگشایید

خبر مرگ جگرگوشه‌ی من گوش کنید/ شد جگر چشمه‌ی خون، چشم عبر بگشایید

جهان حسن تو داری به زیر خاتم زلف / تو راست معجزه و نام تو سلیمان است

رسول من سوی تو باد صبح‌دم باشد / ازین قبل نفس باد صبح‌دم سرد است

ز وصل گویی کم گوی، آن مرا گویند / مرا ز درد چه پروای وصل هجران است

بر آن دیار که باد فراق تو بگذشت / به هر کجا که کنی قصد قصر ویران است

ب، ج، الف

الف، ج، ب

ج، ب، الف

ج، الف، ب