آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 8: اختیارات شاعری 2 (وزنی) | آزمون شماره 3042

تو شفایی چو بیایی خوش و رو بنمایی / سپه رنج گریزند و نمایند قفا

شب به پیش رخ چون ماه تو چادر می‌بست / من چو مه چادر شب می‌بدریدم همه شب

هر که او نعره تسبیح جماد تو شنید / تا نبردش به سراپرده سبحان ننشست

چون چنین است صنم پند مده عاشق را / آهن سرد چه کوبی که وی از پند گذشت

امشب آن نیست که در خواب رود چشم ندیم/ خواب در روضه رضوان نکند اهل نعیم

هر که در کوی خرابات مرا بار دهد/ به کمال و کرمش جان من اقرار دهد

خیز تا فتنه‌ای برانگیزیم/ یک زمان از زمانه بگریزیم

حال دل با تو گفتنم هوس است/ خبر دل شنفتنم هوس است

ای کمان خم ابروی تو پیوسته به‌ زه           شد ز تیر غم تو ترکش و قربان دل من

هان که در خواب بوده‌ای همه شب           چه نصیبت ز بلبل سحر است

همه آفاق گرفت و همه اطراف گشاد          صیت مسعودی و آوازه شه سلطانی

شربتی تلخ‌تر از زهر فراقت باید                که کند لذّت وصل تو فراموش مرا