عمقی‌ترین گیرنده‌ی حسی پوست، نوعی گیرنده‌ی تماسی بوده که در بین یاخته‌های بافت پیوندی قرار دارند.

در پی تحریک گیرنده‌ی حسی در پوست، کانال‌های دریچه‌دار سدیمی باز شده و سدیم به یاخته وارد می‌شود.

لاکتیک اسید می‌تواند باعث ایجاد آسیب بافتی و تحریک گیرنده‌های درد ‌شود.

هر گیرنده‌ی حسی موجود در پوست، اطلاعات دریافتی را از طریق ریشه‌ی پشتی به نخاع منتقل می‌کند.

پیام‌های عصبی خود را پس از تولید، ابتدا به تالاموس‌ها منتقل می‌کنند.

پس از مدتی قرارگیری در معرض محرکی ثابت، پیام عصبی کم‌تری ایجاد می‌کنند.

رشته دارینه‌ای آن تحت تأثیر فشار ناشی از پوشش پیوندی اطراف، دچار تغییر شکل می‌شود.

پس از تحریک توسط یک محرک آسیب‌رسان، به‌شکل‌گیری نوعی سازوکار حفاظتی کمک می‌کنند.

1

2

3

صفر

الزاماً با عدم ارسال پیام عصبی همراه نیست.

می‌تواند برای هر گیرندة با انتهای دارینه آزاد رخ دهد.

هر گونه تغییر شدت محرک از بروز ‌این پدیده جلوگیری می‌کند.

در طی بروز ‌این پدیده ممکن است پردازش اطلاعات مهم‌تری در مغز انجام گیرد.

الزاماً با عدم ارسال پیام عصبی همراه نیست.

می‌تواند برای هر گیرنده با انتهای دارینه آزاد رخ دهد.

هر گونه تغییر شدت محرک از بروز این پدیده جلوگیری می‌کند.

در طی بروز این پدیده ممکن است پردازش اطلاعات مهم تری در مغز انجام گیرد.